طرح های نیمچه فرهنگی

ای خنک آن کو جهادی می‌کند

بر بدن زجری و دادی می‌کند

تا ز رنج آن جهانی وا رهد

بر خود این رنج عبادت می‌نهد

روز های قبل از اردوی جهادی "کنج کسور" ،  توی خوابگاه های دانشجویی یکسری اعلامیه پخش می کردیم که در واقع بیشتر دعوت از بچه ها بود برا شرکت در اردو های جهادی. بعضی از بچه هایی که سوالاتی پیرامون اردو داشتند و کنجکاوتر بودند ما رو دعوت می کردند توی اتاق.یکی از دغدغه های بچه ها مسئله ی "کار عمرانی" اردو بود.در واقع ذهنیتی که بعضی بچه ها راجع به اردو داشتند و حتی باعث عدم شرکت در اردوها می شد ، این بود که اردو های جهادی چیزی جز بنایی و عملگی نیست.همین دید و ذهنیت روی هم اتاقی هاشون تاثیر می گذاشت.بعضی از بچه ها هم از عقرب و مار می ترسیدند.این مسائلی بود که به دلیل عدم آشنایی با اردو برا بچه ها پیش می اومد.شاید تصور من هم قبل از شرکت در اولین اردو به همین شکل بود و این نیاز داشت تا در مورد اردو بیشتر بدونیم.

البته برنامه هایی مثل نمایشگاه های اردو ، و اردوهای جهادی که از صدا و سیما پخش می شد ، این مسائل رو تا حد زیادی حل می کرد.ولی تعدادی از بچه ها هنوز دید جالبی نسبت به اردو نداشتند.

یکی از راه حل هایی که برا این مسئله به ذهنم رسید این بود که حداقل راجع به بعضی از برنامه های اردو چند خط بنویسم.برنامه های که باعث می شد خستگی کار عمرانی رو از یاد ببریم.

بیشتر این برنامه ها مربوط به اردوی دازان بود که در ادوهای بعدی هم اجرا می شد :

جیرفت نیوز

جیرفت نیوز یک جریان خود جوش بود که توسط یکی از بچه های باذوق کرمان راه اندازی شد و با گذشت چند روز از اردو ، مقبولیت زیادی بین بچه ها پیدا کرد.به طوری که این برنامه هر شب جزو پرمخاطب ترین برنامه ها بود و حتی در اردوهای بعد هم دنبال شد.

روند کار جیرفت نیوز هم به این صورت بود که تعدادی از بچه ها خبر های اردو و جریاناتی که در طول همون روز اتفاق می افتاد ، به صورت طنز و با لحن خاصی (شبیه به خواندن اعلامیه های انتقادی) برای بچه ها به نمایش در می آوردند.حتی قسمتهایی از این برنامه هم توسط فیلم بردار اردو ثبت شده که یکی از بچه ها در حال قرائت یه بیانیه ی طنز انتقادی و دو نفر از بچه ها هم به عنوان اسکورت در دو طرفش ایستاده اند.

موقع قرائت بیانیه ها ، بچه ها سراپا گوش بودند و بعد از قرائت هر بند از بیانیه هم با تکبیر و خنده قرائت کننده رو همراهی می کردند.

نشستهای فکری  (معروف به سواخ های فکری)

گهگاه مسئولین فرهنگی اردو یه موضوع رو به عنوان نشست فکری اعلام می کردند یا از بچه ها می خواستندکه یه موضوع رو انتخاب کنند و پیرامونش بحث کنند.

این نشست ها بعدا به عنوان سوراخ فکری بین بچه ها رایج شد که علت نامگذاریش رو نمی دونم.فقط تا اینجا مشخص بود که به جز نشست های فکری اولیه که بصورت جدی برگزار شد ، نشست های بعدی زیاد جدی گرفته نشد و بیشتر همون سوراخ فکری بود تا نشست فکری.

توی این نشست ها معمولا بچه ها یا تیکه می انداختند یا دائم صلوات می فرستادند.به همین دلیل دیگه برگزار نشد و به تاریخ اردو پیوست.

البته در اردوهای بعدی جلساتی با حضور روحانی ادو برگزار می شد و بچه ها هم داوطلبانه شرکت می کردند.

پتو پروازی

یکی از مهیج ترین قسمت های اردو بود که روز های آخر اجرا می شد.

بعد از ظهر یکی از روزهای اردوی دازان بود که بچه ها از کار عمرانی برگشته بودند.بعد از استراحت یکی از بچه ها رو گذاشته بودند داخل پتو و عملیات پتو پروازی رو انجام دادند.چون خیلی به دلمون نشست تقریبا همه ی بچه ها رو پتو پروازی کردیم.

برنامه ی پتو پروازی روزهای آخر اردو برگزار شد و بچه ها استقبال زیادی کردند؛طوری که در اردو های بعدی هم مورد استفاده قرار گرفت.

پخش فیلم و کلیپ

یکی دیگه از اوقات فراغت بچه های اردو تماشای فیلم و کلیپ بود که البته به میزان برنامه پتو پروازی استقبال نمی شد.گهگاه که موتور برق روشن می شد، فیلم و یا کلیپ های سیاسی و مذهبی پخش می شد.این برنامه هم مخاطب خودشو داشت.البته تعدادی از بچه ها هم در حین پخش فیلم به کارهای دیگه شون می پرداختند و استقبال پرشوری مثل پتو پروازی نداشت.

هم خوانی و ختم صلوات

بیشتر در موقع کار عمرانی انجام می شد.علاوه بر اجر معنوی که داشت ، به بچه ها انرژی مضاعفی می داد.معمولا بچه ها ، یه شعری که همه حفظ بودند رو هم خوانی می کردند.مثلا یادمه بچه ها "خونه ی مادربزرگه" رو زیاد می خوندند.

برنامه هم خوانی زیاد اجرا نمی شد .شاید یکی از دلایلش این بود که شعر هایی که بچه ها به صورت مشترک حفظ بودند ، کم بود.

ختم صلوات هم کار هر روزه ی بچه ها بود و یکی از ختم صلوات های معروف هم متعلق بود به آشپز اردو.در واقع همیشه یک نفر بود که بانی این کار بشه :

* سلامتی آشپز صلوات *

کتابخوانی

یکی از مسئولین اردو (که همنام یکی از فصول سال بود...! ) یک کار زیبایی که کرده بود این بود که تعدادی کتاب که معمولا کم حجم بودند و بیشتر داستانی بود ، با خودش آورده بود.تقریبا یه حالت کتابخونه ی سیار رو پیدا کرده بود.بچه ها مواقع بیکاری این کتاب ها رو با ذوق و شوق می خوندند و جالب اینکه بعضی از بچه ها برای یه کتاب خاص نوبت می گرفتند.

حتی مواقعی بود که بین کار عمرانی یه استراحت کوتاه داشتیم بعضی  بچه ها توی همون لحظه مشغول کتاب خوندن می شدند.

این رسم زیبا هم بیشتر رواج پیدا کرد ویکی از مسئولیت های گروه فرهنگی اردو شد.

اینها گوشه ای از  برنامه هایی بود که جدای از کار عمرانی اردو انجام می شد.علاوه بر این ،  بگو و بخند های بچه ها و شوخی ها و مزه پرونی ها ، لحظاتی بود که باعث جذابیت هر چه بیشتر اردو می شد.